Najwcześniejsze wzmianki o szkołach w okolicy Andrychowa pochodzą z końca XVI wieku. Są to zapisy w sprawozdaniach z wizytacji diecezji Krakowskiej zatytułowanych „Acta visitalinum Episcop” zachowanych w archiwum kapituły krakowskiej. Przeglądu 63 tomów tych rękopisów dokonał przed I wojną światową dr Stanisław Kot, a materiały źródłowe opublikował w pracy pt: „Szkolnictwo parafialne w Małopolsce XVI-XVIII w.”

Dr Stanisław Kot pisze, że w parafiach należących do ówczesnego dekanatu zatorskiego takich jak: Andrychów, Inwałd, Wieprz, Głębowice i Gierałtowice odbywały się wizytacje w latach 1558 do 1678 roku. Nie zawsze jednoznacznie wyniakało z zapisów sprawozdań czy szkoła była czynna. Ówczesni nauczyciele (kierownicy szkół) nazywani klerykami lub klechtami należeli do służby kościelnej i utrzymywani byli z opłat lub danin kmieci zwanych klerykatura. Do ich uposażenia należał zwykle dom zwany szkołą, rola, ogród, czasami staw lub sad. Do obowiązków należało uczenie dzieci modlitwy, katechizmu, śpiewu kościelnego, służenia do mszy itp.

Inwałd był parafią obejmującą dwie wsie w roku 1598 za czasów bp Jerzego Radziwiłła. Stanisław Kot pisze m. in.: „Kierownik ma lichy dom z ogrodem, od kmieci pobiera 2 grosze klerykatury, od zagrodników i chałupników po 2 szelągi”. Dalej odnotowuje, że w 1602 roku za bp Maciejowskiego – „kierownik szkoły Jan, człowiek żonaty, wg proboszcza człowiek uczciwy, ma dom z ogrodem, klerykatury od kmieci pobiera 2 grosze i 2 chleby, od zagrodników i chałupników po 1 groszu i po 1 chlebie”. Ten sam autor podaje że w 1645 roku był tutaj budynek szkolny.

B. Marczewski wspomina, że szkoła w Inwałdzie istniała od 1835 roku zaś w 1870 roku założono tu szkołę parafialną jednoklasową za ówczesnego proboszcza ks. Wawrzyńca Rzeszótki. Szkoła znalazła pomieszczenie w budynku parafialnym na organistówce.

W 1882 roku wskutek przyrostu liczby dzieci szkołę powiększono do dwuklasowej i wybudowano budynek o 3 salach. Nauczycielem kierującym w tym okresie był Wilhelm Malcher rodem z Jeleśni. W 1895 roku uczyło się w szkole 296 dzieci przy czterech pełno zatrudnionych nauczycielach. W roku 1912 wybudowano nowy budynek o 5 salach lekcyjnych, kancelarię z mieszkaniem kierownika szkoły. Grunt pod budowę szkoły ofiarował ówczesny proboszcz ks. Jan Caputa. W roku szkolnym 1924/25 szkoła była czteroklasowa i miała 7 nauczycieli. Z dniem 31.12.1926 roku otrzymała stopień organizacyjny szkoły sześcioklasowej z ważnością od 01.09.1924 roku. Statut pełnej szkoły siedmioklasowej otrzymała dopiero w roku szkolnym 1938/39.

W czasie okupacji szkoła mieściła się w swoich budynkach do 1943 roku. Później przemieszczona została na organistówkę, a następnie do budynku prywatnego którego właścicielem był Władysław Mydlarz, gdyż w budynku szkolnym zorganizowano szkołę dla dzieci osiedleńców niemieckich, którzy stanowili wtedy 86% ludności Inwałdu. W styczniu 1945 roku naukę rozpoczęto w organistówce i w dwóch salach na plebani użyczonych przez ks. F. Korzonkiewicza, gdyż budynki szkolne zajęte zostały przez żołnierzy radzieckich. Z dniem 16.04.1945 roku rozpoczęto naukę w obu budynkach szkoły.

W 1969 roku przystąpiono do budowy zaplecza „starego budynku” mieszczącego kuchnię, jadalnię, dwie sale lekcyjne, bibliotekę, węzeł sanitarny. Pomieszczenia te oddano do użytku na początku lat 70 -tych.

Wiele razy mówiono o konieczności budowy nowej szkoły. Wszystko kończyło się fiaskiem, aż do roku 1992. Dwa budynki starej szkoły miały już ponad 100 lat. Gdy na ścianach jednego z nich pojawiły się pęknięcia i rysy postanowiono zamknąć część budynku wraz z trzema salami lekcyjnymi i pokojem nauczycielskim. Prawie pół tysiąca dzieci uczyło się do późnego wieczora na dwie zmiany. Władze gminy uznały, że lepiej rozpocząć budowę niż ciągle dopłacać do remontu starej szkoły.

22 grudnia 1992 roku miejscowa parafia za zgodą Bp. Ordynariusza Tadeusza Rakoczego i proboszcza Mariana Mozgowca przekazuje działkę o powierzchni 1 ha.

23 listopada 1994 roku Urząd Miasta w Kętach wydaje zgodę na budowę segmentu A zgodnie z projektem opracowanym przez architektów H. Jarosz i S. Penę.

13 października 1995 roku Ordynariusz diecezji bielsko-żywieckiej ks. Tadeusz Rakoczy poświęcił kamień węgielny pod rozbudowę szkoły.

Inicjatorem przedsięwzięcia był Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły i ówczesny dyrektor szkoły pani Janina Master. Inwestycję sfinansował Urząd Miasta w Andrychowie. Wykonania zadania podjął się Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Andrychowie. Prace na budowie, często w bardzo trudnych warunkach (np. mroźna zima 1995/96) trwały tylko dwa lata. W lutym 1998 roku segment A oddano do użytku. Szkoła wzbogaciła się o pięć sal lekcyjnych, pracownię komputerową, bibliotekę, dwie salki gimnastyczne urządzone w przewiązkach, jadalnię, szatnię, węzeł sanitarny i kotłownię. Powierzchnia użytkowa segmentu A to 1990 m², a całkowity koszt inwestycji zamknął się kwotą 2,5 mln złotych. Wszystko piękne, obszerne, funkcjonalne i nowoczesne. Segment A nie rozwinął niestety wszystkich problemów lokalowych. Klasy I-III nadal uczyły się w części najstarszej budynku szkoły. Nadal trwały prace nad udoskonaleniem i poszerzeniem bazy lokalowej szkoły. W październiku 1997 roku budynek szkolny z 1912 otrzymał nową zewnętrzną elewację, a dwa lata później wymieniono w nim kompleksowo całą stolarkę okienną. Środki na te zadania pochodziły z budżetu gminy (180 tys. złotych). W ten sposób udało się połączyć w jedną estetyczną całość historię i teraźniejszość.

W lutym 1999 roku oddano do użytku usytuowaną na poddaszu segmentu A salkę do gimnastyki korekcyjnej o powierzchni użytkowej 250 m². Koszt adaptacji wyniósł 150 tys. zł i został sfinansowany w całości przez Urząd Miejski w Andrychowie.

W latach 1999-2000 trwały rozmowy dotyczące perspektyw dalszej rozbudowy szkoły. Początek 2000 roku zaowocował wypracowaniem ostatecznej koncepcji rozbudowy. Postanowiono wybudować pawilon dydaktyczny dla nauczania zintegrowanego składający się z 4 sal i pracowni językowo-informatycznej oraz halę sportową o wymiarach 39x18m z zapleczem sanitarnym. Całość zaprojektował architekt inż. Dariusz Krażewski, inwestorem jest Urząd Miasta w Andrychowie.

W lipcu 2000 roku odbył się przetarg w wyniku, którego wybrano ofertę firmy Anbud z siedzibą w Andrychowie. Dyrektorem generalnym w/w firmy jest inż. Witold Mirecki. 27 sierpnia rozpoczęły się prace ziemne. Budynek szkoły rósł błyskawicznie. 12 listopada 2001 roku dzieci rozpoczęły naukę w nowym pawilonie. Oddanie sali gimnastycznej nastąpiło na początku marca 2002 roku.

Szkoła wzbogaciła się o kolejne 1350 m². Koszt inwestycji wyniósł 2,5 mln złotych. Ogrom prac inwestycyjnych dokonanych w ciągu zaledwie 5 lat zamknął się kwotą 5 mln zł.

O polityce prooświatowej można mówić, trudniej ją realizować. Władze Gminy Andrychów w osobach Pana Burmistrza Tadeusza Woźniaka, zastępcy Burmistrza Pana Zbigniewa Janosza oraz Przewodniczącej Rady Miejskiej Pani Janiny Master pokazały, że inwestowanie w potrzeby dzieci i młodzieży stanowi bardzo ważny element strategii rozwoju gminy.

Filozofię działania władz samorządowych najtrafniej charakteryzuje myśl rzymskiego filozofa Seneki:
„Kto liczy na tygodnie, sieje trawę
Kto liczy na lata sadzi drzewa
A kto liczy na stulecia ten wychowuje i kształci ludzi”